วันที่เธอจากไป...ใจฉันเองแทบบ้า!!!!

เกือบ 5 ปี ที่ใช้ชีวิตร่วมกันมา

ขอบคุณ..สำหรับทุกอย่าง

ความรัก ความห่วงใยและการปกป้อง

......

ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา

ทำให้เข้าใจลึกซึ้งว่า

"หมามันรักเจ้าของมันมากกว่าคนบางคน"

ขอบคุณนะที่คอยปกป้องครอบครัวเรามาตลอด

ขอบคุณนะที่คอยดูแลและปกป้องแม่ พี่และน้อง

ขอบคุณที่คอยอยู่ข้างๆ ทั้งสุขและทุกข์

.....

แม่ยังจำวันนั้นได้ดี

วันที่โตโต้จากไป เราออกตามหาโตโต้ด้วยกัน

โค่วไม่เคยทิ้งแม่ โค่ววิ่งออกไปละจะมองกลับมาทุกครั้ง

และหลังจากนั้นก้อเจอเหตุการณ์มากมาย

โค่วกลายเป็นหมาดุ ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้แม่

ทุกครั้งที่ขับรถ โค่วจะมานอนที่ตัก นั่นคือการปกป้อง

ถ้าเกิดเหตุอะไร โค่วจะเอาตัวเองมาบังแม่และน้องไว้

"หมามันยังรักเจ้าของของมัน มากกว่าคนที่เป็นพ่อของลูกด้วยซ้ำ"

แม่ยอมเสียตัง แต่แม่ไม่ยอมเสียโค่ว

จนมาถึงวันนึง

วันที่โค่วต้องจากไป

แม่รู้ดีว่าโค่วไม่ไหว

แต่แม่ก้อพยายาม

แม่กอดโค่วไว้  พร้อมบอกให้โค่วสู้

แต่ท้ายที่สุด..โค่วก้อจากไป

....

แม่รู้ ว่าท้ายที่สุด เราก้อต้องจากกัน

.....

ทุกความทรงจำมันฝังลึกอยู่ในใจแม่

ไม่มีใครแทนที่ใครได้

ขอบคุณนะ...สำหรับทุกอย่างที่มีมา

ขอให้หนูไปสู่สุขคตินะลูก

.....