สักวัน...เธอจะเข้าใจ

ความปรารถนาสูงสุดของพวกเราคือ..การกลับบ้าน

ข้าจะบอกเจ้าเสมอว่า "อย่าห่วงข้า ให้เจ้ากลับบ้านไปก่อน"

แต่ตัวข้ารู้ดี เจ้ามีบ่วงต้องชดใช้

ข้าจึงเลือกหนทางที่ควรทำ

นั่นคือเอาตัวของข้า ปกป้องเจ้า

ข้ายอมเสียสละชีวิตของข้าเพื่อทดแทนให้เจ้า

ข้าเพียงหวังให้เจ้ากลับบ้านไป

แต่ตัวเจ้า...หาเข้าใจไม่

เจ้ากลับจงเกลียดจงชังข้ายิ่งนัก

ความห่วงใยและหวังดีที่ข้าหยิบยื่นทดแทนเจ้า

ข้ายอมสละแม้ชีวิตข้าเอง..เพื่อเจ้า

เจ้ากลับมองสิ่งนั้น เป็นสิ่งไร้ค่า

.....

ข้าไม่มีวาจาใดจะกล่าว

ข้าหาเสียใจ น้อยใจไม่

น้ำตาข้าอาจจะรินไหล

แต่ไม่เป็นไร

ขอเพียงข้าได้ช่วยเจ้า

และเจ้าจะเกลียดข้า ก้อไม่เป็นไร

ข้ายอมรับโทษทันแทนเจ้า

.....

วันนึงหากเราได้เจอะเจอกันในภพภูมิเดียวกัน

ข้าหาต้องการได้ยินคำพูดท่านไม่

โปรดอย่ากล่าววาจาใดๆกับข้า

ข้าล้วนไม่ต้องการรับฟัง

.....