ครานี้ขอนอกบทซักหน่อยนะคะ ผะเอิญไปเจอเรื่องราวดีๆ ของคำว่าเพื่อน เลยเอามาฝากกาน อ่ะนะ ลองอ่านดูน๊า
มีเพื่อนต่างเพศอยู่คู่หนึ่งเป็นเพื่อนที่รักกันมากที่โรงเรียนฝ่ายชายจะ เดินไปส่งฝ่ายหญิงที่บ้านเสมอทุกวัน เวลาผ่านไป จนทั้งสองอยู่ มหาวิทยาลัย ฝ่ายหญิงเริ่มไปแอบชอบผู้ชายคนนึงและถามฝ่ายชายว่า "นี่ เธอว่า เค้าเหมาะกับเราไหม" "เค้าก้อหล่อดีนะ นิสัยดีด้วย " "หรอ อืม อยากให้เค้ามาอยู่ข้างๆเราจังเลยเนอะ"ต่อ มาหญิงสาวก็ได้เป็นแฟนกับผู้ชายคนนั้นจิงๆ วันนึงหญิงสาวบอกกับเพื่อนสนิทของตนว่า "นี่ เธอไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วแหละตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้ว เราไม่อยากให้เค้าเข้าใจผิด""อืม" ฝ่ายชายตอบรับ และไม่ไปส่งหญิงสาวอีกต่อมาหญิงสาวทะเลาะกับแฟนของตน จึงมาปรึกษาเพื่อนชายว่า "เธอเด๋วนี้เขาไม่ค่อยสนใจเราเลยแหละเธอว่า เราจะทำอย่างไรดีหล่ะ" "ก้อ เธอยังรักเค้าอยู่หรือป่าวหล่ะ" ฝ่ายชายตอบ"รักสิ รักมากด้วย""ถ้าอย่างนั้นก็มอบความรักให้เขาต่อไปสิก้อเธอรักเค้านี่น่า""อืมม" หญิงสาวทำตามคำแนะนำของฝ่ายชาย หลังจากนั้นวันหนึ่งระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เค้าเห็นหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง"เธอ เป็นอะไรหน่ะให้เราช่วยไหม""เค้าไม่รักเราเลยหล่ะ เขาเปลี่ยนไปเด๋วนี้เขาไม่เคยมาส่งเราที่บ้านเลย" "แล้วเราจะช่วยอะไรเธอได้บ้างหล่ะ""ช่วยอยู่กับเราซักพักได้ไหม"หญิงสาวร้องขอ ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรเลย ในที่สุดหญิงสาวก็เอ่ยขึ้น"เราควรจะทำอย่างไรดีเธอจะช่วยเราได้ไหมว่าเราควรจะทำอย่างไรดี""เธอยังรักเขาอยู่หรือป่าวหล่ะ""รักสิ เรารักเค้ามากเลย" "ถ้าอย่างนั้นก้อรักเค้าต่อไปสิ""แต่เค้าไม่รักเราเลยนี่น่า" หญิงสาวร้องไห้โฮ"แต่เธอก็รักเขาไม่ใช่หรอ" และชายหนุ่มก็ส่งหญิงสาวที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน"ถ้าเมื่อไหร่ที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้าน อย่าลืมเรียกเรานะ""อืม" และหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป ต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้รับโทรศัพท์จากหญิงสาว" เราไม่ไหวแล้ว ช่วยมารับเราที" เสียงของหญิงสาวดูช่างอ่อนล้าและหมดกำลัง เธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่ชายหนุ่มไปหาเธอและไปรับเธอมาส่งบ้าน เธอยังคงถามชายหนุ่มนั้นเมื่อที่เคยถามมา"เราจะทำอย่างไรต่อไปดี""เธอเลิกรักเค้าแล้วหรอ""ป่าว เรายังรักเค้ามาก เรายังรักเขาอยู่"" งั้นก็เหมือนที่เราเคยพูดไว้ รักเขาต่อไป เพราะมันไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะรักเธอไหม แต่ถ้าเธอยังรักเขาเธอก็คงทำได้แค่รักเขาให้มากขึ้นให้เขารู้ว่าเธอรักเขา" วันที่เธอเรียนจบ เพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอเธอแปลกใจมากที่เพื่อนชายหนุ่ม ของเธอยังเรียนไม่จบ เธอถามเขาว่าทำไม ชายหนุ่มตอบว่า เขาขี้เกียจไปหน่อยทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชาหนึ่งจึงยังเรียนไม่จบ หญิงสาวแปลกใจเพราะตลอดมาชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยัน ต่อมาแฟนหญิงสาวได้แต่งงานกับหญิงสาวเนื่องด้วยเห็นถึงความรักที่หญิงสาวมี ให้มากมาย หญิงสาวได้ชวนเพื่อนของตนมางานแต่งของเธอ"เราไม่ว่างจริงๆ เราติดธุระหน่ะขอโทษนะ"เพื่อนชายตอบเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หญิง สาวโกรธและเสียใจที่ชายหนุ่มไม่มางานแต่งจึงวางหูใส่ แต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจเมื่อวันที่เธอแต่งงานชายหนุ่มได้มาก่อนที่งาน แต่งจะจบ"ยินดีด้วยนะ เรามาแล้วนะ"หญิงสาวดีใจมากที่เพื่อนของเธอมาถึงจะเพียงชั่วเวลาสั้นๆ ต่อมาหญิงสาวก็มีความสุขกับชีวิตแต่งงานจนไม่ได้ติดต่อกับชายหนุ่ม จนวันหนึ่งหญิงสาวได้ทะเลาะกับสามีของตน หญิงสาวไม่รู้จะไปปรึกษาใคร จึงนึกถึงชายหนุ่มขึ้นมาแต่แม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถติดต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลย เขาจึงโทรหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้น เพื่อนของชายหนุ่มเล่าว่า ชายหนุ่มเป็นโรคร้ายเขาไม่สามารถไปไหนได้ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลมา ร่วมหลายเดือน หญิงสาวตกใจมากถามว่าเป็นอะไร เพื่อนชายหนุ่มบอกว่า อาการกำเริ่มเพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัดใหญ่ ชายหนุ่มดันหายตัวไป และเพื่อนชายยังบอกอีกว่า"เป็นนิสัยเสียของมันหน่ะ มันชอบหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ในช่วงเวลาสำคัญๆ คราวที่แล้วสอบไล่ ก็หายตัวไปจากห้องสอบ" หญิง สาวตกใจมาก เลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัว หญิงสาวไปเยี่ยมชายหนุ่มที่โรงพยาบาล เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้องตกใจ ชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรงกับผอมซูบ ไม่มีแรง เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอก็ดีใจทักทายเธอเป็นการใหญ่ "เป็นอย่างไรมั้ง ไม่เจอกันตั้งนาน" หญิงสาวนิ่งเงียบซักพักน้ำตาหญิงสาวก็ออกมา "อ้าวร้องไห้ทำไมหล่ะ เธอหน่ะ " ไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วหรอ จะให้เราช่วยอะไรไหม แต่เราก็คงจะแนะนำเหมือนเดิมหน่ะ" หญิงสาวเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วบอกกับชายหนุ่มว่า "วันที่เธอมารับเราเป็นวันสอบไล่ใช่ไหม" ชายหนุ่มทำหน้าตกใจและไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้นกลับนิ่งเงียบไป หญิงสาวจึงพูดต่อ "และวันที่เธอต้องผ่าตัดใหญ่ เธอกลับมางานแต่งงานของฉันใช่ไหม" ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้ว กลับนิ่งเงียบกว่าเดิม หญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น"ตลอดเวลา เรารักแต่คนอื่น มองแต่คนอื่น เรากลับไม่รู้เลยว่าเธอรักเรามากแค่ไหน เรารู้สึกเสียใจจริงๆที่ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้"ชายหนุ่มยิ้มขึ้นแล้วบอกกับหญิงสาวด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า " เราบอกแล้วไง ถ้าเรารักใครซักคน เราก็ต้องรักเขาให้มากๆ ไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะรักเราหรือไม่หน่ะ มันสำคัญแค่เพียงว่าเรายังรักเธออยู่หรือเปล่า แค่เราสามารถช่วยเธอได้ นั่นก็เป็นความสุขของเราแล้ว" หญิงสาวรู้สึกเสียใจมากนั่งร้องไห้โห่อยู่ที่ตักของชายหนุ่ม ชายหนุ่มจึงพูดขึ้นว่า "ถ้าเราหายเมื่อไหร่ เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น